[Orpg] Jacintha & Tessa

Merel :

Ivon zag me ook liggen en schreeuwde naar Robin.
Robin negeerde het en drukte op de wond.
"Merel blijf bij me kijk me aan."
Ik draaide steeds weg met mijn ogen.
Ik voelde een vreselijke pijn.
Een paar mannen beschermde mij en Robin.
Hij seinde naar Ivon en duwde me op Eros.
Hij sprong achter op en spoorde Eros aan.
Toen die bij de poort was legde die me neer bij de poort deur.
Ik had het koud.
"Je bent sterk het kom allemaal goed."
Ik hoorde gekrijs om me heen.

Mannen vielen voor me neer op de grond.
De aanval was te sterk.
We konden het niet langer houden.
Opeens ging een hoorn af en trokken ze zicht terug.
Een paar mannen ter paard gingen achter ze aan.
De poort werd snel geopend zodat de gewonden zo snel mogelijk naar binnen gedragen kon worden.

Ivon rende naar beneden en ging bij mij en Robin zitten.
Ik zag zwart en was bewusteloos.
Robin tilde me op.
Ivon hielp een paar andere en liep toen samen met Robin mee.
Toen ze me binnen het paleis op de sofa neer legde scheurde Robin mijn shirt open.
Ivon keek eerst raar maar hij begreep dat het moest.
De wond was erg diep en Robin drukte met een doek er tegen aan.
Ivon pakte alcohol.

Ook Edward en Olivia kwamen snel naar ons toegelopen.
De koning keek bij de andere gewonden.
Deze slag hadden we dan gewonnen maar de volgende zouden we waarschijnlijk verliezen.

Olivia Elaine Newton

Ik kijk betraand naar Merel " Merel alsjeblieft blijf er bij " zeg ik dan.
Opeens komt er een enorme woede in me op, ik loop de kamer uit " Olivia wat ga je doen ?! " hoor ik Edward nog roepen maar ik geef geen antwoord.
Ik was woedend en ik was tot alles in staat, ik loop helemaal naat beneden naar de cel van mijn vader.
Hij kijkt me stom aan " wat zit je daar nou stom te lachen ! " roep ik kwaad uit.
Zijn gezicht vertrekt gelijk weer een beetje " waarom doe je dit ?! Ik was toch niets waard ?! Waarom doe je dan zoveel moeite ?! Als jullie me hier met rust laten hebben jullie nooit meer last van me ... Nooit ! " roep ik kwaad uit.
Ik zie mijn vader nadenken " waarom doen jullie zoveel moeite om mijn leven verschrikkelijk te maken als ik toch niets waard ben ?! " roep ik uit.
Inmiddels staan er een paar bewakers te kijken.
" Waarom zou je me terug willen hebben als ik toch niets beteken ? " roep ik er nog achteraan.
Ik begin te huilen " ik heb mijn best gedaan om jullie trots te maken, gehoopt dat mijn leven eindelijk eens beter werd .. Ik heb me elke avond en slaap gehuild .. Als jullie me niet wouden had me dan gewoon verkocht of vermoord toen ik nog klein was ! Alles beter dan wat jullie me nu aan doen .. Laat iedereen gewoon met rust .. Waarom zouden jullie me met mij bemoeien ? " zeg ik dan huilend.
Ik zak op de grond.

Merel :
Robin verbond me goed.
Het bloede nog steeds hevig.
Ivon streelde mijn haar.
Zijn tranen vielen in mijn gezicht.
Edward schudde zijn hoofd en liep de kamer uit.
Robin zuchtte "Het word afwachten zij moet nu alle werk doen."
Mijn ademhaling ging langzamer.
Ivon legde zijn hand op mijn borstkas en voelde mijn hart minder kloppen.
Hij snikte"Kom op merel we willen je niet kwijt , ik wil je niet kwijt."
Er liep een traan over het gezicht van Robin.

Het werd al donkerder buiten.
de slag had lang geduurd.
De gewonden lagen binnen en we hadden velen goeie strijders verloren.
De duisternis woede over het paleis heen.
Mijn vader was ondertussen aan het helpen met de gewonden verzorgen.
Hij moest wat.
Hij keek af en toe naar mij ik lag daar rusteloos.
Robin en Ivon weken niet van mijn zijde.

Olivia Elaine Newton

Nog steeds huilend zit ik voor de tralies " Olivia je hebt gelijk .. Ik snap niet waarom ik mijn tijd en personeel in jou heb gestoken terwijl je toch niets voor me betekend .. " zegt hij dan harteloos.
" Ik zal je met rust laten .. Je zal mij of je moeder nooit meer zien .. Al je spullen blijven bij ons, je krijgt geen bruidsschat .. Niets .. Je draagt ons naam niet meer .. Kortom je bent nu letterlijk niets meer .. Nouja je bent Olivia Elaine Naamloos " zegt hij dan.
Ik knik en sta op .. Huilend loop ik weg.
Opeens begin ik na te denken over dat ik straks niet meer met Edward kan trouwen omdat ik geen naam meer heb .. Niets meer .. Helemaal niets meer.

Merel :
Mijn toestand ging opeens enorm achteruit.
Een dokter kwam snel aangerend.
Hij zei tegen iedereen dat ze de kamer moesten verlaten.
Mijn ademhaling stopte.

Ivon kreeg tranen in zijn ogen en wou niet weg maar Robin trok hem mee.
Ze wachten geduldig op de gang.

De dokter probeerde alles wat die kon.
Hij probeerde mijn ademhaling weer op gang te krijgen.

Opeens zag ik een fel licht.
Mijn moeder stond naast me en pakte mijn hand beet.
Ik keek om me heen ik was in een prachtige bos.
"Merel je hoeft niet bang te zijn alles komt goed."
Opeens hoorde ik een baby huilen.
Mijn moeder liet mijn hand los en liep opeens met een klein meisje in haar armen.
Er liep een traan over mijn wang.
het was niet zomaar een kind het was mijn kind.
Ze had het kleur haar van Ivon en mijn ogen haar neusje leek een beetje op die van Edward.
Ik snikte.
Opeens hoorde ik een echo "Merel word wakker Merel !"
Mijn hoofd bonkte en de boel begon te draaien mijn moeder en mijn kind verdwenen.

Mijn ademhaling kwam weer op gang.
Mijn ogen gingen langzaam open.
"Ivon , Robin!"riep de dokter.
De twee kwamen de kamer in en toen ze mijn ogen open zagen konden ze hun geluk niet verbergen.
Ivon rende met tranen in zijn ogen na me toe.
Hij sloeg zijn armen om me heen.
Ik begon te huilen.
"Ik heb ons kind gezien." huilde ik.

Olivia Elaine Newton

Stop nou eens met huilen ! roep ik in mezelf, maar toch blijf ik huilen.
Ik laat me zakken tegen de muur .. Ik wou eigenlijk naar Merel toe maar ik kon niet zo .. Eerst moest ik stoppen voor ik naar haar toe kon.
Edward komt aangelopen, ik probeer me te verstoppen maar hij ziet me al.
" Olivia ? " zegt hij dan.
Hij loopt naar me toe en gaat voor me zitten " wat is er aan de hand ? " zegt hij dan nog.
" Ik ben n..naar meneer Newton toe gegaan en heb met hem gepraat .. En hij gaat niet meer aanvallen .. Maar ik heb nu niets meer, ik ben Olivia Elaine Naamloos " zeg ik dan huilend.
" Je kan nu vast niet meer met me trouwen .. " zeg ik dan huilend.
Edward komt naast me op de grond zitten en slaat zijn arm om me heen.
" Lieve Olivia, alles is goed .. Je blijft hoe dan ook Newton heten, verbannen of niet je bent een bloedverwant. En daarbij al was je helemaal verminkt en het laagste van het laagste dan zou ik nog metbje trouwen " zegt hij dan.
Ik sla mijn armen om hem heen .. Het was zo fijn om weer eens in zijn armen te zijn.
" Het spijt me wat ik je allemaal aan gedaan heb " zeg ik dan nog.
" Olivia het geeft niet " zegt hij dan, maar ik hoor nog steeds de pijn in zijn stem " het geeft wel Edward .. " zeg ik dan.
Hij doet met zijn hand mijn hoofd omhoog, hij drukt zijn lippen op de mijne, het voelde weer zo fijn .. Vertrouwd, opeens stop ik en glimlach even " je hebt geweldige spieren " zeg ik dan, hij begint te glimlachen en drukt zijn lippen weer op de mijne, ik sla mijn armen om hem heen.
Uiteindelijk kijkt Edward me weer aan " Olivia over vanmiddag voor het gevecht .. Ik houd ook heel veel van jou " zegt hij dan.
Ik ga even tegen hem aan hangen.
" Zullen we even bij Merel gaan kijken ? " zeg ik dan uiteindelijk.
Edward knikt en staat op, hij pakt mijn hand vast en draait me naar zich toe.
Hij legt zijn handen om mijn gezicht en kust me weer, dan kijkt hij me weer aan " nu kunnen we gaan " zegt hij dan met een glimlach.
Ik houd zijn hand vast en loop samen met hem richting Merel.

Merel :
Ivon kreeg ook tranen in zijn ogen.
Ik viel snel weer in slaap.
Ik was uitgeput.
Robin tikte op de schouder van Ivon.
"Ze moet rusten."
Hij knikte en liep samen met Robin de kamer uit.

Toen Robin en Ivon de kamer uit kwamen kwamen ze Olivia en Edward tegen.
"Hoe gaat het met haar ?" vroeg Olivia snel.
Robin begon te glimlachen "Ze is bij en ze ligt nu te slapen als je wilt kan je na haar toe ."

Olivia Elaine Newton

Ik knik even en loop uiteindelijk naar binnen toe, Edward blijft even bij Robin en Ivon.
Ik ga op een stoel naast Merel zitten, ik was blij dat ze weer bij was gekomen en dat ze nu rustig lag te slapen.
Ik voelde me wel schuldig dat ze zo toegetakeld was door het personeel van mijn 'vader' omdat ze mij mee wouden nemen ..
'' Je hoeft nooit meer tegen ze te vechten, je zal nooit meer last van ze hebben .. '' zeg ik dan zacht terwijl er nog even een traan over mijn wang heen loopt.
Snel veeg ik de traan weer weg.

Merel :
Ik hoorde Olivia stem en deed mijn ogen weer open.
De wond branden en had nog steeds enorme pijn.
Ik keek Olivia aan.
"Je bent veilig dat is wat telt."
Ik probeerde overeind te komen wat niet lukte.
Ik zuchtte.
De pijn was zowat onverdraaglijk.
Er liepen tranen in mijn ogen van de pijn.
Ik keek even Olivia aan.

Olivia Elaine Newton

'' Blijf jij nou maar even rustig liggen '' zeg ik dan met een kleine glimlach.
'' Kan ik iets voor je doen ? Je bent tenslotte toegetakeld door mijn .. bloedverwant '' zeg ik dan wat twijfelend, ik wou hem geen vader meer noemen .. hij voelde niet als mijn vader en hij wou nooit meer iets met me te maken hebben.
Mijn naam bleef ik inderdaad houden .. ergens had Edward gelijk.
Maar ik weigerde het om hun ouders, vader of moeder te noemen ..

Merel :
Ik glimlachte "een beetje water zal fijn zijn."
Olivia stond op en schonk een beetje koud water in een glas ze hielp me wat te drinken.
"Met mij komt het wel goed ik ben sterk niemand krijt de Merel neer." zei ik lachend.
Lachen deed zeer maar probeerde het niet te merken.
Ik keek naar het verband dat om mijn borsten en ribben waren straks getrokken.
Het zag er erg akelig uit.

Olivia Elaine Newton

Ik moest ook eventjes lachen om Merel '' sterk ben je zeker '' zeg ik dan.

Merel :
Na een poosje met Olivia te hebben gekletst en ik ook haar alles had verteld wat ik had gezien toen ik blijkbaar bewusteloos was.
Viel ik weer rustig in slaap.
Ivon kwam ook even kijken.
Hij was nog steeds erg bezorgt.
Robin was bij de andere aan het kijken en aan het kijken hoeveel mensen we hadden verloren.
Edward stond nog even op de gang.

Ik sliep heerlijk.
Dit keer ook rustiger.
En door dat ik mijn moeder en mijn kind had gezien in dat soort van droom kon ik ook dat beter verwerken.
Het was een soort van boodschap vond ik.

Olivia Elaine Newton

Inmiddels was ik ook erg moe geworden '' Ik ga slapen '' fluister ik dan zacht tegen Ivon.
Hij knikt, ik sta op en loop zachtjes weg.
Ik zie Edward nog op de gang staan, hij staarde wat voor zich uit .. ik had zo'n spijt wat ik had gedaan .. dat ik naar hem had geschreeuwd.
Toen ik aan kwam glimlachte hij even naar me maar hij bleef die blik in zijn ogen houden.
We lopen samen door de hallen heen om richting boven te gaan '' Edward het spijt me echt zo erg wat ik gedaan heb, het was gewoon .. ik voelde me gewoon ... ik weet het niet wat er was ... maar ik heb er zo'n spijt van '' zeg ik dan.
Hij kijkt me aan en glimlacht weer even, dit keer een echte glimlach ..
Ik kijk in zijn ogen .. die prachtige ogen, ik moest weer denken aan zijn spieren, uiteindelijk stop ik mezelf met zo denken.
Hij kijkt me even aan en moet weer lachen '' je dacht toch niet toevallig aan .. '' zegt hij dan.
Ik begin te lachen '' ik heb dit zo erg gemist '' zeg ik dan.
Hij zet even een stap naar mij toe en tilt me opeens op.
Ik begin te lachen '' je bent wel gek '' zeg ik dan nog steeds lachend.
'' We passen wel goed bij elkaar, want jij bent ook gek '' zegt hij dan.
'' Dat gaat straks nog wat worden als we trouwen, dan zijn we het gekke stel '' zeg ik dan.
Edward begint te glimlachen '' ik kan niet wachten tot ik getrouwd ben met je '' zegt hij dan.
Ik sla mijn armen om hem heen en geef hem een kus op zijn wang.

Uiteindelijk komen we boven in mijn kamer, ik ga in de vensterbank zitten.
Edward komt naast me zitten, ik kijk even naar buiten en dan naar Edward.
Hij slaat zijn armen om me heen, ik leg mijn hoofd tegen hem aan en val in slaap.

Merel :
Ivon ging bij me zitten op het bed.
Ik zag het stiekem.
Ik liet me vallen tegen hem aan.
Hij ging even goed zitten en sloeg een arm om me heen.
Zijn hand ging door mijn haar.
het lag zo heerlijk.
Wat zal Ivon zich zorgen hebben gemaakt ik zal niet weten hoe ik me zal voelen als er wat met hem gebeurde.
Ik voelde een natte druppel op mijn hoofd vallen.
Hij huilde.
Alle spanning van alles wat er was gebeurd kwam uiteindelijk er allemaal uit.
Ik ging wat dichter tegen hem aan liggen en viel weer in slaap.
Ivon bleef wakker en waakte over me.
Ik voelde me veilig ik zal niet meer zonder hem kunnen.

Olivia Elaine Newton

De volgende ochtend werd ik weer vroeg wakker.
Ik geef Edward even een kus op zijn wang en ga dan voorzichtig van de vensterbank af.
Ik loop weer naar mijn kast toe en kleed me even snel om, ik doe mijn onderjurk en korset aan, vervolgens trek ik mijn jurk aan.
Ik ga voor de spiegel zitten en borstel mijn haar door, ik laat het los hangen.
Hij ligt nog te slapen, hij heeft een glimlach op zijn gezicht.
Ik sluip zachtjes weg en ga beneden naar de keuken.
Er is al wat personeel bezig in de keuken '' goedemorgen mevrouw Newton '' zeggen ze dan.
'' Goedemorgen '' zeg ik dan vrolijk met een glimlach.
'' Wat doet u zo vroeg hier ? '' vraagt één van hen dan.
'' Ik wou een ontbijtje voor Edward maken '' zeg ik dan.
De vrouw begint te glimlachen '' ik zal u eventjes helpen '' zegt ze dan.
Ik knik, uiteindelijk heb ik een heerlijk ontbijt op een dienblad.
Ik bedank de vrouw even en dan ga ik naar boven toe.
Ik loop de kamer in, Edward ligt nog steeds te slapen.
'' Wakker worden slaapkopje '' zeg ik dan met een glimlach als ik bij hem sta.
Ik geef hem even een kus, hij word wakker en glimlacht.
'' Etenstijd '' zeg ik dan met een glimlach.
Ik zet het dienblad neer.

Merel :
De zon scheen vol in mijn gezicht.
Ik werd wakker en keek naar Ivon die naast me in slaap was gevallen.
Ik glimlachte.
Wat is iedereen toch schattig als ze slapen.
Het bewegen en lachen deed erg zeer.
Ik probeerde de arm van Ivon van me af te halen en wat rechtop te zitten.
Ivon werd wakker en trok me terug.
En voelde 2 lippen op de mijne"Ook goedemorgen." Glimlachte ik.
Hij lachte "Zal ik ontbijt voor je halen ?" Ik knikte.

Olivia Elaine Newton

'' Zelf gemaakt ? '' zegt hij dan, ik knik '' met een beetje hulp van één van de dienstmeiden '' zeg ik dan met een glimlach.
Ik ga tegenover Edward zitten en samen eten we wat.
'' Ik ben blij dat je weer vrolijker bent '' zegt Edward dan zacht.
Ik kijk hem aan en glimlach dan even naar hem.
'' Nu kan ik je mooie betoverende glimlach weer zien en je geweldige lach weer horen '' zegt hij dan.
Ik lach eventjes.
'' Wilt u mij vergezellen met een wandeling buiten ? '' zegt Edward dan.
Ik glimlach even '' heel graag meneer '' zeg ik dan.

Merel :
Ivon kwam snel terug met een heerlijk ontbijt maar hij nam ook iemand mee.
Robin liep achter hem.
"Mijn grote held ."glimlachte ik.
Hij ging in houding staan .
"Mevrouw het was ene eer om met je gestreden te hebben."
Ik lachtte.
"Ingelijks."
Hij knikte en pakte stoel.
"Gaat het al wat beter."
"Al veel beter loog ik."
Ivon legde het dienblad met ontbijt voor me neer.
"Ook wat Robin en Ivon?"
Robin keke bedenkelijk maar gaf hem snel een broodje en Ivon pakte wat fruit.

Olivia Elaine Newton

Uiteindelijk wandellen we samen buiten, ik haal even diep adem.
Na een klein tijdje keren we weer terug naar het paleis, Edward moest alweer het een en ander gaan regelen want hij liep een beetje achter.
Ik loop naar de kamer toe waar Merel ligt, ik klop even op de deur en ga dan naar binnen toe.
'' Goedemorgen '' zeg ik dan met een kleine glimlach.

Merel :
Ik zag Olivia binnen komen "Goedemorgen!"
Olivia zag Robin en Ivon naast mijn bed zitten waar ik inmiddels heen was verplaatst."je word goed verzorgt zo te zien " Ik knikt en begon te lachen de pijn schoot erin.
Mijn wond was ondertussen weer gaan bloeden maar liet het niemand merken.
Ik nam snel nog een hap brood en een flinke slok melk.

Olivia Elaine Newton

Ik kijk even naar Merel en zie de blik in haar ogen '' het gaat nog niet echt goed zo te zien ? '' zeg ik dan tegen haar.

Merel :
Ik glimlachte .
Zo gingen er veel dagen voorbij er gebeurde niet veel.
Het was voornamelijk in het teken van mijn revalidatie.
Olivia hielp me erg vaak en verschoonde vaak mijn verband.
de wond wou niet echt helen en ik was al een hele poos niet buiten geweest.
Ivon was erg lief maar was nu een poosje weg.
Hij ging samen met de koning steden bezoeken.
Robin kwam wel dagelijks kijken hoe het met me ging.
Ik was het bed hangen zat maar Olivia probeerde me toch nog in bed te houden.
De dokters maakte zich ook zorgen dat de wond misschien toch te diep was.
Maar ik hield me sterk.
De zon scheen prachtig door mijn kamer raam.
Ik miste Ivon Het zilveren hanger had ik weer om.
Mijn hand ging er naar toe en ik hield het hartje vast.
Olivia kwam binnen en gaf me wat water.

Olivia Elaine Newton

Ik ga even naast Merel op een stoel zitten, ik kijk even naar Merel die er maar een beetje verveeld uit ziet.
'' Hoe gaat het vandaag ? '' vraag ik dan aan haar.

Merel :
Ik keek Olivia aan "Net als alle andere dagen ik zie helemaal geen voor uitgang en dat bed zitten is ook niks."

Olivia Elaine Newton

'' Wil je anders even proberen buiten te wandellen ? '' zeg ik dan maar tegen Merel.
Misschien dat, dat haar wat goed deed.

Merel :
dat zal heel fijn zij glimlachte ik naar haar.
Ze knikte en hielp me ietsje uit bed.
Het staan deed erg zeer maar ik wou gewoon zo graag weer naar buiten.

Olivia Elaine Newton

'' Als je wilt kan je op me steunen '' zeg ik dan.

Uiteindelijk zijn we buiten '' waar wil je naartoe ? '' zeg ik dan met een glimlach tegen Merel.
Ik genoot even van het zonnetje die scheen, de lucht was helder, je hoorde een aantal vogels vrolijk fluiten.

Merel :
Ik genoot ook even van het zonnetje.
Zo te zien was het regenseizoen over.
Robin kwam aangelopen "Kijk eens wie we daar hebben!" zei die lachend.
Hij pakte mijn andere arm zo kon ik tegen ze allebei aan steunen.
Het weer was prachtig ik wees naar het witte bankje in de rozentuin.
Toen we daar aan kwamen zag ik de bloeiende rozen al.
Ik ben dol op rozen.
Robin plukte er eentje en deed hem in mijn haar.

Olivia Elaine Newton

Ik glimlachte even, ik kijk om me heen en zie dan Edward lopen.
Hij is druk aan het praten met een andere man, uiteindelijk zie ik de man een koets in gaan.
Edward haalt even diep adem en loopt dan weer naar binnen, hij had het de laatste tijd nogal druk .. En ik miste hem best wel ondanks dat hij toch hier in het paleis was maar ik zag hem zo weinig.
S'avonds was hij er nooit meer omdat hij tot laat doorwerkte, en overdag zag ik hem maar af en toe en als ik hem zag heel kort.
Ik zucht eventjes.
Dan kijk ik weer even naar Merel, er komt een vrouw aangelopen, de vrouw waar Robin continu mee liep, ik had haar eigenlijk nog nooit ontmoet.
Ik kantel mijn hoofd even zo dat het zonnetje er op schijnt en ik sluit mijn ogen heel even.